19 My beste vriende kan my nie verdra nie. Selfs van die mense wat ek die meeste liefhet, het teen my gedraai.
20 Ek is nou net vel en been. Ek leef amper nie eers meer nie.”
21 Job het gepleit: “Julle is my vriende, wees net ’n bietjie geduldig met my. Moenie kras met my werk nie. Die Here het my hard geslaan.
22 Hoekom vervolg julle my nou net soos God maak? Waarom los julle my nie liewer uit nie?
23 “Ag, hoe wens ek dat alles wat ek sê in ’n boek opgeskryf kan word.
24 Ek wens dat my woorde met ’n ysterbeitel in klip uitgekap en met lood opgevul kan word.”
25 Job het gesê: “Ek weet dat Hy wat my kan verlos, lewe. Uiteindelik sal Hy op die aarde kom staan.