2 sa pag-adto sa Jerusalem aron pagsangyaw sa iyang mensahe ngadto sa tanang katawhan sa maong siyudad.“Wala ako malimot sa imong kabuotan sa batan-on pa ikawug sa lunsay nga gugma mo kanako sa bag-o pa kitang minyo.Miunong ka kanako bisan sa kamingawanug bisan sa dapit nga walay tanom.
3 Akoa lamang ikaw, O Israel,ikaw ang labing maayo sa akong anihon.Gikastigo ko ang tanan nga nagsakit kanimoug gipadad-an ko silag dagkong kadaot.Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini.”
4 Pamatia ninyo ang gisulti sa Ginoo, kamong mga kaliwat ni Jacob ug kabanayan sa Israel.
5 Nag-ingon siya,“Unsay sayop nga nakit-an sa inyong katigulangan ngari kanakonga namiya man sila kanako?Nag-apas sila sa walay pulos nga mga butang,busa nahimo usab silang walay pulos.
6 Wala na sila magtagad kanakobisag akoy nagluwas kanila gikan sa Ehiptoug naggiya kanila didto sa kamingawan,sa dapit nga daghag kabungtoran ug mga bung-aw,sa yuta nga uga ug makuyaw diin walay moagi ug nagpuyo.
7 Gidala ko sila ngadto sa tabunok nga yutaaron magpahimulos sila sa abot sa uma niiniug sa uban pang maayong mga butang.Apan gihugawhugawan nila ang yuta nga akong gihatag kanila.
8 Ang kaparian wala na mangutana,‘Hain na ang Ginoo?’Ang mga batid sa balaodwala gani makaila kanako.Misupil kanako ang mga kadagkoan;ang mga propeta nagsulti na sa ngalan ni Baal,ug nagsimba sa walay pulos nga mga diosdios.