1 Roedd hi ddeuddeg mlynedd ar ôl i ni gael ein cymryd yn gaeth i Babilon, ar ddiwrnod cynta'r deuddegfed mis, a dyma fi'n cael neges gan yr ARGLWYDD:
2 “Ddyn, dw i eisiau i ti ganu cân i alaru ar ôl y Pharo, brenin yr Aifft, a dweud wrtho:‘Roeddet ti'n gweld dy hun fel llew yng nghanol y gwledydd,ond ti fwy fel draig yn y môr.Ti'n sblasio yn y ffosydd,ac yn corddi'r dŵr gyda dy draeda baeddu'r ffosydd.’
3 Dyma mae'r ARGLWYDD, y Meistr, yn ei ddweud:Bydda i'n taflu fy rhwyd drosot ti(bydd tyrfa enfawr o bobl yno),ac yn dy lusgo allan o'r dŵr gyda'm llusgrwyd.
4 Wedyn bydda i'n dy daflu di ar dir sych,a bydd yr adar yn dod ac yn byw arnat ti,a'r anifeiliaid gwylltion yn llenwi eu hunain arnat.
5 Bydd dy gig ar y mynyddoedda'r gweddillion yn y dyffrynnoedd.