1 Aft befalh dyr Joseff yn seinn Schaffer: "Füll yn de Männer ienerne Söck mit so vil Traid auf, wie s tragnd künnend, und lög yn aynn Iedn sein Geld obn eyn n Sak einhin!
2 Meinn Staauf aber, dönn silbern Böcher, lögst obnauf eyn n Sak von n Jüngstn einhin zo seinn Geld dyrzue." Er gmacht s, wie s dyr Joseff angschafft hiet.
3 Wie s eyn dyr Frueh liecht wurd, ließ myn d Mannen mit ienerne Ösln looszieghn.
4 Weit warnd s non nit von dyr Stat wögg, daa gsait dyr Joseff zo seinn Schaffer: "Auf, jag yn dene Mannen naachhin! Wennst ys dyrwischt haast, sagst zo ien: 'Warum habtß n Übl für Guets taan und mir meinn Silberstaauf gstoln?
5 Dös ist diend der, von dönn wo mein Herr aushertrinkt und dönn wo yr zo n Waarsagn braucht. Daa habtß enk öbbs Schlimms dyrlaaubt.'"
6 Dyr Hausschaffer gholt s ein und gsait zo ien, was iem auftragn war.