29 Er verlaugn si, warteb ab; denken sollt yr: "Werd schoon werdn!"
30 Gar seinn Backen hab yr hin, und kain Itweiß sei iem z vil.
31 Wenn dyr Trechtein ainn verstoesst, ist dös niemaals für allweil.
32 Er taucht ein ainn, aber dann barmt yr si in seiner Huld.
33 Nit aus Gaudi macht yr dös, däß yr Leut plaagt und betrüebt.
34 Däß de Gfangnen von dönn Land gschunddn, gfuxt werdnd wie nit gscheid,
35 däß myn s Recht von öbbern beugt, dös vor n Hoehstn seine Augn,