7 Dönn Goznpfaal, wo yr zimmern laassn hiet, gstöllt yr eyn n Templ drinn auf, dönn Ort, von dönn wo dyr Herr yn n Dafetn und seinn Sun Salman gsait hiet: "Auf dös Haus und auf Ruslham, dös was i aus alle Stämm von Isryheel dyrkoorn haan, will i meinn Nam auf eebig lögn.
8 Wenn Isryheel allss tuet, was i iem auftragn haan, und dös gantze Gsötz achtt, wie s ien mein Knecht Mosen göbn haat, gaa i s niemer unstaetig vür dönn Land drausst wandern laassn, dös wo i yn ienerne Vätter göbn haan."
9 Aber sö gwollnd nit losn; und dyr Mantz gverlaitt s dyrzue, däß s is non vil schlimmer tribnd als wie die Dietn, wo dyr Trechtein vor de Isryheeler ienerne Augn vernichtt hiet.
10 Daa ließ dyr Herr durch seine Knecht, d Weissagn, künddn:
11 "Weil dyr Mantz, dyr Künig von Judau, die Grauln verüebt haat und öbbs Schlimmers tribn als wie d Ämaurer vor iem, und weil yr aau Judau durch seine Götzn zuer Sündd verlaitt haat,
12 drum - sait dyr Herr, dyr Got von Isryheel - bring i Unglück über Ruslham und Judau, und zwaar yso, däß yn aynn Iedn s Hoern und Seghn vergeet.
13 I will Ruslham mit n gleichn Maaß mössn wie schoon Samreit und yn n Ähäb sein Künigshaus und Ruslham auswischn, wie myn ayn Schüssl auswischt und aft umdraet.