6 Wer isst öbbs, wo kain Salz drinn ist? Wer suzlet gern ayn Aiklaar zamm?
7 Daa wennst nit geest, dös friß i nit! Wie Broot wär s, wo verschimmlt ist.
8 Ou, wurdd diend grad mein Fleeh erhoert; ach, wurdd non grad mein Hoffnung waar!
9 Und wenn dyr Trechtein austilgt mi, däß s gar wurdd mit mir Weltverdruß!
10 Dös wär für mi ayn lösster Troost. Aynn lösstn Hupfer taet i non! Denn trotz seinn Laid, wo gschickt er haat, wär i iem doch nie untreu gwösn.
11 I haan kain Kraft meer, halt s nit aus! Wann kimmt denn enddlich blooß mein End?
12 I bin nit gfüelloos wie ayn Stain; mein Kerper ist nit gformt aus Ärtz.