7 Auf dönn Berg zreisst yr dö Hülln, wo über allsand Dietn gschmissn ist, dö was alle Völker bedöckt.
8 Önn Tood schafft yr für allzeit ab. Dyr Herrgot, dyr Trechtein, wischt yn aynn Iedn de Zäher aus n Gsicht. Auf dyr gantzn Erdn nimmt yr yn seinn Volk d Schandd. Dyr Trechtein haat gsprochen.
9 Daadl gaat s haissn: Schaugtß, dös ist ünser Got! Auf iem habn myr ünser Hoffnung gsötzt; er gaat üns röttn. Dyr Trechtein ist s; auf iem stütz myr üns. Jubln myr und freun myr üns über sein Röttungstaat!
10 Auf dönn Berg werd yn n Herrn sein Macht goffnbart. An seinn Fueß trett yr Mob zamm wie s Stroo auf n Misthauffen.
11 Wenn Mob aft in dyr Atllack umaynandruedert, naacherd taucht yr önn Stoltzn mit Fleiß non eyn d Lettn einhin, wenn yr aau non yso zaplt.
12 Yn Mob seine Föstnen und Mauern haut yr zamm, eyn n Staaub einhin.