2 O Trechtein, dyrbarm di ünser, denn auf di harrn myr! Bi aynn iedn neuen Tag ünser Kraft, ünser Röttung, wenn myr drinnhöngend!
3 Wennst dein Stimm dundern laasst, fliehend Dietn; wennst du erscheinst, hupfend Völker waiß grad wohin.
4 Wasß ös yso zammgraaubert habtß, werd wögggrafft wie von aynn Schwarm Heuschneider; ja, wie d Haberschröckn geend s aft drauf loos.
5 Dyr Trechtein ist erhabn; er wont eyn dyr Hoeh obn. Er gaat si drum kümmern, däß z Zien allss gerecht abhergeet.
6 In Sicherheit gaat s löbn künnen; und sein kostbarer Bsiz, der was iem wirklich weiterhilfft, ist Weisheit und Erkenntniss. Yn Zien sein Schaz ist d Farcht vor n Trechtein.
7 D Ruslhamer rueffend "Helfio"; d Fridbotn wainend und künnend schierger niemer aufhoern.
8 D Wög lignd verlaassn; tröffen tuest daa kainn Ainzignen. Wöder Treu non Glaaubn haltt yr; kain Stat giltt bei iem öbbs, und d Leut glei gar nit.