1 Wee dene, wo syr bei dyr Nacht nix wie Übl ausdenkend! Wenn s eyn dyr Frueh aufsteend, füernd s is aus, denn d Macht dyrzue habnd s.
2 Aynn Grund begernd s, und schoon reissnd sö syr n unter n Nagl; ayn Haus weigt s an, und schoon habnd s is dyrkräult aau. Klaar, däß dös nit aane Gwalt geet; daa werd halt naachgholffen gögn önn Aigner.
3 Drum sait dyr Trechtein: Ietz raeum i auf mit derer Sippschaft! Daa kemmend s niemer aus; dann laassnd s d Ledschn höngen, denn dös werd ayn boese Zeit.
4 Daa singend s ayn Spotliedn auf enk; und klagt werd: Aus ist s mit üns, aus! S Uedl von seinn Volk veraignt dyr Trechtein; dös seghn myr +niemer. Ünser Land vertailt yr an de Treuloosn.
5 Drum gaatß niemdd meer in n Trechtein seiner Menig habn, der wo enk aynn Acker zuelüsset.