4 Aber dyr Künig ließ si nit dyrvon abbringen und blib bei seinn Befelh an n Job und d Rittner. Drum verliessnd s önn Künig und zognd zo dyr Zölung von n Volk Isryheel aus.
5 Sö überschritnd önn Jordn und fiengend bei Äror sunder dyr Stat an n Bach an. Dann trochend s auf Gäd und Jäser
6 und weiter auf Gilet und eyn s Hettnland auf Kädisch. Von daadl gieng s auf Dänn und weiter auf Sidn.
7 Dann kaamend s eyn d Föstn Türs und eyn all die Stötn von de Hiber und Käninger. Von daa obn aus gieng s abhin hinst auf Schebbrunn in n Sundn von Judau.
8 Yso gurchstraiffend s dös gantze Land und kaamend naach neun Maanet und zwainzg Täg wider auf Ruslham zrugg.
9 Dyr Job gabtagt yn n Künig, was ausherkemmen war: Isryheel gazölt achthunderttauset Wörmannen und Judau fümfhunderttauset.
10 Aber aft gagspürt dyr Dafet doch aynn Gwissnswurm, weil yr s Volk zölt hiet; und er rief önn Herrn an: "Ayn schwaere Sündd ist dös gwösn, was i daa taan haan. Aber, o Herr, vergib myr mein Schuld; i waiß s, däß i aynn Schmarrn gmacht haan."