1 Dyr Herr spraach zo n Mosenn:
2 "Nimm önn Ärenn und seine Sün, de Gwänder, s Salböl, önn Stiern für s Sündopfer, de zween Wider und önn Korb mit n Lienshbroot!
3 Aft rueffst de gantze Gmain bei n Eingang von n Bekemmzeltt zamm."
4 Dyr Mosen taat, was iem dyr Herr angschafft hiet, und de Gmain gversammlt si bei n Eingang von n Bekemmzeltt.
5 Dyr Mosen spraach d Samnung an: "Also, dyr Herr haat üns dös daader angschafft."
6 Dyr Mosen ließ önn Ärenn und seine Sün zueherkemmen und wuesh s mit Wasser.
7 Er glögt iem s Gwand an, gagurtnet n und gagwändd n mit n Obergwand und Humeral ein. Dann bandd yr iem d Schärpfen umher, wo yr dran s Humeral angmacht.
8 Er übergaab iem d Loessertaschn, daa wo yr d Loesser "Liecht" und "Recht" einhintaat.
9 Aft gsötzt yr iem önn Haauptbund auf und gföstigt auf dyr Verderseitt dyrvon de golderne Bluem, d Weihkroon, wie s dyr Herr yn n Mosenn vorgschribn hiet.
10 Drauf naam dyr Mosen s Salböl und gsalbt s Templzeltt mit alln Drum und Dran zuer Weih.
11 Mit Öl gspritzt yr sibnmaal eyn n Altter anhin und gsalbt und gweiht n, und dös gantze Gschirr und s Böckn mit n Gstöll dyrmit.
12 Ayn Weeng ayn Salböl goß yr yn n Ärenn auf s Haaupt und gsalbt n und gweiht n dyrmit.
13 Aft ließ dyr Mosen yn n Ärenn seine Sün zueherkemmen, gagwänddt s ein und gagurtnet s und gsötzt ien önn Haauptbund auf, wie s dyr Herr yn n Mosenn befolhen hiet.
14 Dann ließ yr önn Sündopferstiern herweisn. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf,
15 und dyr Mosen staach n ab. Er naam ayn Weeng ayn Bluet und gschmirbt s mit n Finger rund umydum eyn d Herndln von n Altter anhin, dyrmit yr rain werdeb. Aft goß yr s Bluet an n Sockl von n Altter aus und gweiht n dyrmit, däß yr für d Versuenung rain sei.
16 Aft naam yr de gantze Ingreuschfäistn, dö über dyr Löber und de Niernen und die selbn, und ließ allss auf n Altter in Raauch aufgeen.
17 Dös Ander von n Stiern, sein Haut, s Fleish und önn Mist gverbrennt yr vür n Lager drausst, wie s dyr Herr yn n Mosenn angschafft hiet.
18 Aft ließ yr önn Bok für s Brandopfer zueherbringen. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf,
19 und dyr Mosen staach n ab. Er gsprengt s Bluet rund umydum eyn n Altter anhin.
20 Dann gazlögt yr dönn Bok und ließ önn Kopf, die Tailn und d Fäistn in Raauch aufgeen.
21 Er wuesh s Ingwaid und d Hächsn mit Wasser und gverbrennt dann aau dös non allss, dönn gantzn Wider. Dös war ayn Brandopfer, wie s dyr Trechtein mag, ayn Feueropfer, wie dyr Herr yn n Mosenn befolhen hiet.
22 Naacherd ließ yr dönn zwaittn Wider, dönn für s Einsötzungsopfer, zueherbringen. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf,
23 und dyr Mosen staach n ab. Er naam ayn Weeng ayn Bluet und strich s yn n Ärenn eyn s zesme Oornfänl, eyn n zesmen Daaum und eyn n zesmen groossn Zeehen anhin.
24 Aft naam yr yn n Ärenn seine Sün dran und strich ien ayn Bluet eyn s zesme Oornläpperl, eyn n zesmen Daaum und eyn n zesmen groossn Zeehen anhin. Dann goß dyr Mosen s Bluet rund umydum eyn n Altter anhin.
25 Er naam aau d Fäistn, önn Schwanz, d Ingreuschfäistn, d Löber, d Niernen und s Nierstal und de zesme Schultter.
26 Aus n Lienshbrootkorb, wo vor n Herrn stuendd, naam yr aynn lienshn Zelttn, Ölzelttn und ayn Broot und glögt s auf d Fäistn und de zesme Schultter aufhin.
27 Dös allss übergaab yr yn n Ärenn und seine Sün und ließ ien dös vor n Herrn hin und herschwingen und dyrmit darbringen.
28 Aft naam s ien dyr Mosen wider ab und ließ s auf n Altter mit n Brandopfer in Raauch aufgeen. Dös war ietz s Einsötzungsopfer, wie s dyr Herr mag und annimmt, ayn Feueropfer, wenn ayn Priester gweiht werd.
29 Dyr Mosen naam aau de Brust und schwang s yn n Herrn dar. Dös Trumm von n Einsötzopfer stuendd ja yn n Mosenn zue, wie s yn n Mosenn dyr Trechtein angschafft hiet.
30 Drafter naam dyr Mosen ayn Weeng ayn Salböl und Bluet umbb n Altter und gspritzt s yn n Ärenn und de Sün und eyn iener Gwand anhin. Yso gweiht yr önn Ärenn und seine Gwänder und d Sün mit ienerne Gwänder.
31 Dyr Mosen gsait yn n Ärenn und seine Sün: "Kochtß dös Fleish bei dyr Tür von n Bekemmzeltt! Dört össtß is aau, und s Broot in n Einsötzungskorb aau, wie i s enk von n Herrn ausgrichtt haan: 'Dyr Ären und seine Sün sollnd s össn.'
32 Was von n Fleish und Broot überbleibt, verbrenntß!
33 Sibn Täg lang geetß von n Vürschopf niemer ausher, hinst däß die sibn Täg mit n Weihgepflag umhin seind.
34 Yso wie s heint glaauffen ist, haat dyr Herr gsait, ist s de gantzn sibn Täg, hinst däßß versuent seitß.
35 Sibn Täg lang solltß durchhinaus Tag und Nacht daadl bei n Eingang bleibn und Obacht göbn, was enk dyr Herr sait; naacherd gaatß nit sterbn. Yso haan s aau i auftragn kriegt."
36 Dyr Ären und seine Sün taatnd allss, was dyr Trechtein durch n Mosenn angorddnet hiet.