11 Dyr gwöste Lame gieng mit n Peetersn und Johannsn mit, und drum lief de gantze Menig bei ien in dyr Salmankappl zamm. Ganz aus n Häusl warnd s vor lautter Wundern.
12 Wie dös dyr Peeters saah, gwenddt yr si an s Volk: "Was wundertß enk daa yso, Isryheeler? Was starrtß n üns an, wie wenn myr n durch ünser aigne Kraft older Frümmigkeit zo n Geen brungen haetnd?
13 Dyr Got von n Abryham, Eisack und Jaaggenn, dyr Got von ünserne Vätter, haat seinn Knecht Iesen verherrlicht, dönn wasß verraatn und vor n Plättn verlaugnt habtß, obwol n der schoon so guet wie freilaassn ghaat haet.
14 Ös aber habtß dönn Heilignen und Grechtn verworffen und d Freilaassung von aynn Mörder gfordert.
15 Önn Urhöber von n Löbn habtß toetigt, aber dyr Herrgot haat n von de Tootn dyrwöckt. Daa dyrfür sein myr Zeugn.
16 Und weil der Lame an seinn Namen glaaubt haat, haat der Nam dönn Man daa kröftt, woß seghtß und kenntß. Der Glaaubn durch iem haat n vor enk allsand gnörigt.
17 Brüeder, i waiß s ja, däßß ös dös grad yso wie enkerne Öbrigstn aus Unkund taan habtß.