13 Dyr Got von n Abryham, Eisack und Jaaggenn, dyr Got von ünserne Vätter, haat seinn Knecht Iesen verherrlicht, dönn wasß verraatn und vor n Plättn verlaugnt habtß, obwol n der schoon so guet wie freilaassn ghaat haet.
14 Ös aber habtß dönn Heilignen und Grechtn verworffen und d Freilaassung von aynn Mörder gfordert.
15 Önn Urhöber von n Löbn habtß toetigt, aber dyr Herrgot haat n von de Tootn dyrwöckt. Daa dyrfür sein myr Zeugn.
16 Und weil der Lame an seinn Namen glaaubt haat, haat der Nam dönn Man daa kröftt, woß seghtß und kenntß. Der Glaaubn durch iem haat n vor enk allsand gnörigt.
17 Brüeder, i waiß s ja, däßß ös dös grad yso wie enkerne Öbrigstn aus Unkund taan habtß.
18 Dyr Herrgot aber hiet enpfor schoon durch allsand Weissagn künddt, däß dyr Heiland leidn wurdd. Yso haat yr s ietz erfüllt.
19 Also keertß um und tuetß Buess, dyrmit däß enkerne Sünddn tilgt werdnd!