Dyr Johanns A 2 BAI

1 Meine Kindln, dös schreib i enk, dyrmitß nit sündigtß. +Wenn aber ains sündigt, habn myr aynn Fürspröchn bei n Vatern, önn Iesenn Kristn, önn Rechtförtignen.

2 Er ist d Suenn für ünserne Sünddn, aber nit grad für de ünsern, sundern für die aau von dyr gantzn Welt.

3 Wenn myr seine Geboter haltnd, kenn myr daa dran, däß myr n kennend.

4 Wer sait, er habeb n dyrkennt, aber seine Geboter nit haltt, ist ayn Leuger und kain eerlicher Mensch nit.

5 Wer si aber an sein Wort haltt, in dönn ist waarhaft de Gotteslieb vollenddt. Daa dran kenn myr, däß myr mit iem verbunddn seind.

6 Wer sait, er sei mit iem verbunddn, mueß aau ayn Löbn füern, wie s dyr Iesen glöbt haat.

7 Liebe Brüeder, i schreib enk ietz kain neus Gebot, sundern ains, dös woß von Anfang an schoon ghaat habtß, wie s in derer Botschaft drinn ist, dö woß ghoert habtß.

8 Und dennert ist s aau neu, dös sel Gebot; und däß s wirklich yso ist, seght myn an n Iesenn und aau an enk, denn de Dumper geet vorbei, und schoon erstraalt dös waare Liecht.

9 Wer sait, er sei in n Liecht, seinn Bruedern aber hasst, der ist non in dyr Finster.

10 Wer seinn Bruedern liebhaat, bleibt in n Liecht; und daa geit s nix, was n strauchen laasst.

11 Wer seinn Bruedern aber hasst, ist in dyr Dunkl. Er wandlt in dyr Finster und waiß nit, wo yr hingeet, denn de Dumper haat n blind gmacht.

12 I schreib enk, +Kinder, weil enk durch n Nam von n Iesenn d Sünddn vergöbn seind.

13 I schreib enk, Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s +allweil schoon göbn haat. I schreib enk, ös Burschn, weilß önn Teufl überwunddn habtß.

14 I haan enk gschribn, ös Kinder, weilß önn Vatern kenntß. I haan enk gschribn, ös Vätter, weilß önn Iesenn kenntß, dönn was s von ieher geit. I haan enk gschribn, ös Burschn, weilß starch seitß und s Wort Gottes in enk bleibt, und weilß önn Teufl überwunddn habtß.

15 Liebtß nit d Welt und was von derer Welt ist! Wer d Welt liebt, liebt dyrfür önn Vatern nit.

16 Denn allss, was in dyr Welt ist, yn n Fleish sein Gluster, de Begirdn von de Augn und s Prozn: "Was mechtß n; i haan s ja!", dös kimmt nit von n Vatern, sundern von dyr Welt.

17 D Welt vergeet, ir Lust dyrmit; wer aber önn Willn Gottes tuet, der bleibt in Eebigkeit.

18 Meine Kinder, fümf vor zwölfe ist s! Ös habtß ghoert, däß dyr Widerkrist kimmt. Ietz aber kemmend s glei hauffenweis. Daa dran kenn myr, däß s bald gar werd.

19 Aus ünserner Mitt seind s +aau non kemmen, aber sö habnd y nie richtig dyrzueghoert; dann wärnd s nömlich aau +blibn bei üns. Es gsollt aber offnbar werdn, däß s allsand nit zo üns gaghoernd.

20 Ös aber seitß durch n Heilign Geist gsalbt, und ös kenntß alle d Waaret.

21 I schreib enk nit, weilß d Waaret nit kennetß, sundern netty dösswögn, +weilß is kenntß und wisstß, däß kain Lug aus irer kemmen kan.

22 *Wenn* wer ayn Leuger ist, naacherd ist s decht der, wo laugnt, däß dyr Iesen waarhaftig dyr Heiland ist! *Der* ist dyr Widerkrist, der wo nömlich önn Vatern und önn Sun laugnt.

23 Wer laugnt, däß dyr Iesen dyr Sun ist, haat s aau mit n Vatern nit; wer n dyrgögn als Sun bekennt, der dyrkennt dyrmit önn Vatern.

24 Für enk giltt, däß *dös* weiter für enk zölt, was enk von Anfang an verkünddt wordn ist. Dann bleibtß aau ös in n Sun wie aau in n Vatern.

25 Und verhaissn haat yr üns dyrfür dös eebig Löbn.

26 Dös haan i enk ümbb de Sölchern gschribn, die wo enk verlaittn wollnd.

27 In enk aber bleibt der Geist, mit dönn wo er enk gsalbt haat; und ös brauchtß enk von niemdd öbbs verzöln laassn. Sein Geist bringt enk allss bei, und allss ist d Waaret und nit glogn. Bleibtß in n Sun, wie s enk d Salbung durch iem gleert haat!

28 Und ietz, meine Kinder, bleibtß in iem, däß myr nix zo n Scheuhen habnd und nit bloed daasteend, wenn yr widerkimmt!

29 Soß wisstß, däß yr grecht ist, dyrkenntß fein aau, däß ayn Ieds ayn Gotteskind ist, wenn s halt dös Grechte tuet!

Kapitel

1 2 3 4 5