14 Τα χέρια του ανοίγει ο άδικος για ν’ αποκτήσει· μα επειδή το νόμο παραβαίνει, όλα μέσ’ απ’ τα δάχτυλά του ξεγλιστρούν.
15 Οι απόγονοι των ασεβών μοιάζουν με τα φυτά που θέλουν ρίζες ν’ απλώσουνε σε βράχο αιχμηρό, αλλά κλαδιά πολλά δεν έχουν.
16 Είναι σαν το καλάμι που φυτρώνει πλάι στα νερά και στις όχθες των ποταμών, μα πριν απ’ όλα τ’ άλλα εκείνο ξεριζώνεται.
17 Η καλοσύνη είναι σαν ένας κήπος μ’ ευλογίες, κι η ελεημοσύνη μένει παντοτινά.
18 Είναι γλυκιά η ζωή, όταν κανείς μπορεί να ζει με άνεση απ’ τα υπάρχοντά του ή απ’ την εργασία του· μα κι απ’ τα δυο καλύτερο είναι όταν κάποιος βρίσκει ένα θησαυρό.
19 Τα παιδιά και το χτίσιμο μιας πόλης διαιωνίζουν τ’ όνομα του ανθρώπου· μα πιο πολύ κι από τα δυο υπολογίζεται μια αγνή γυναίκα.
20 Το κρασί ευφραίνει την καρδιά, όπως κι η μουσική· μα πιο πολύ κι από τα δυο η αγάπη της σοφίας.