9 Molok jainkoarenganajoaten zinen,olioa eta lurrinak ugari eramanez;urrutiraino bidali zenituenmandatariak,Hildakoen Egoitzaraino jaitsarazi.
10 Ibiliaren ibiliz nekatu egiten zinen,baina sekula ez zenuendena alferrik zela aitortu.Behin eta berriro indarberrituz,ez zenuen inoiz etsi.
11 «Noren ikara zinen, noren beldur,niri huts egiteko,nitaz erabat ahazteko?Luzaroegi isilik egon naizelakogaldu didazu beldurra, ezta?
12 Baina orain salatu egingo dutzure jokabidea,zure ustetan hain zuzena:ez dizu ezertarako balio izango.
13 Ea salbatzen zaituenzeure idolo-multzoak,zuk laguntza eske deiadar egitean!Haizeak eramango ditu denak,putzaldi batek desagerraraziko.Niregan babesten denak, ordea,lurraldea eskuratuko du,nire mendi santuahartuko jabetzan».
14 Jaunak esango du:«Berdindu galtzada, berdindu;zabaldu bidea,kendu nire herriarioztopoak bidetik».
15 Bai, hau diogarai eta goren den Jainkoak,betiko erregeak, santu deritzanak:«Toki garai eta sakratuan bizi naiz,baina hurbil nago atsekabeturiketa lur jota daudenengandik,lur joak arnasberritzekoeta atsekabetueiadorea bizkortzeko.