1 «Emakumeagandik sortutako gizakiakegunak gutxi eta kezkak ugari;
2 lorea bezala zabaltzen da eta zimeltzen,itzalak bezala egiten ihes, iraun gabe.
3 Eta zuk, Jainko, horrelakoagan jartzen dituzu begiaketa zeurekin auzitara eramaten!
4 Nork atera lezake garbia lohitik? Inork ez!
5 Bere egunak mugatuak dituenezeta hilabeteen kopurua zuk finkatua,gaindiezineko muga jarria diozunez,
6 begira ezazu beste norabait eta utz ezazu lasai,bere egunez goza dadin, langilea bezala.
7 «Zuhaitzak ere badu itxaropenik;moztu arren, suspertu egiten daeta kimu berriak ematen;