7 «Gogoan izan, ene Jainko, bizitza arnasaldi bat dela,ene begiek ez dutela berriro zoriona ikusiko.
8 Ez nau gehiago ikusiko so egiten zidanak;zuk begiratzean, ez naiz jadanik munduan izango.
9 Hodeia pasatu eta desagertzen den bezala,lurpera doana ez da berriz altxatzen,
10 ez da bere etxera itzultzen,bere txokoak ez du berriro ikusten.
11 Beraz, ez diot mihiari eutsiko;barrua larri, hitz egingo dut;bihotza saminez, kexatu egingo naiz.
12 «Ozeanoa edo Itsas Mamua ote naizzaintzailea jar diezadazun?
13 “Ohean izango dut atseden,etzanda arinduko da ene samina”,pentsatzen badut,