2 Neure buruari esana nion:«Zainduko dut neure jarduera, mihiaz huts egin ez dezadan;ezpainak josirik gordeko ditut,aurrean gaizkilerik dudan bitartean».
3 Mutu gelditu nintzen, behar baino ere gehiago isildu.Baina nire mina gero eta biziagoa;
4 erretzen neukan bihotza bularrean,gogoan nerabilela, sua pizten zitzaidan,ezpainak ireki nituen arte eta hitz egin:
5 «Jauna, emadazu ezagutzera neure azkenaeta neure bizitzaren luzera,zein galkorra naizen jakin dezadan.
6 Unetxo bateko bizia eman didazu;zure aurrean hutsa da bizitzaren iraupena.Arnasaldi bat besterik ez da gizakia!
7 Ametsetan bezala dabil harat-honat,haizea bezain hutsala haren zalaparta;ondasunak pilatu eta norentzat jakin ez».
8 Zer itxaron dezaket, beraz, Jauna?Zuregan nire itxaropen bakarra!