6 Eta serafinetaric bat hegaldatu da ene gana, eta escuan çuen ikatz gorri bat, aldaretic suhatsequin hartu çuena.
7 Eta uquitu du ene ahoa eta erran: Huna non ikatzac uquitu darozquitzun ezpainac, eta içanen dira çure gaizquia kendua eta çure bekatua garbitua.
8 Eta aditu dut Jauna erraten: Cein igorriren dut? nor goanen çaicu? Eta ihardetsi dut: Huna ni, bidal neçaçu.
9 Eta erran darot: Çoaz, eta erroçu populu horri: Ençun çaçue ongui, eta ez adi; ikusaçue beguiz, eta eçagut ez.
10 Itsu çaçu populu horren bihotza, gor çatzu horren beharriac, eta hersatzu horren beguiac, beldurrez-eta ikus deçaten horren beguiec, ençun horren beharriec, adi horren bihotzac, eta bihur dadien, eta senda deçadan.
11 Eta nic erran dut: Noiz arteo, Jauna? Eta ihardetsi du: Hiriac deboilatuac eta egoiliarric gabe, etcheac guiçon bat gabe, lurra mortu guelditu arteo.
12 Jaunac urrunera haiçaturen ditu guiçonac, eta berhaturen da lurraren erdian utzia içan dena.