1 شخصی را كه در ایمان ضعیف است، در میان خود بپذیرید، ولی نه به منظور مباحثه دربارهٔ عقاید او.
2 ایمان یک نفر به او اجازه میدهد، هر غذایی را بخورد امّا کسیکه ضعیف است، فقط سبزیجات میخورد.
3 کسیکه هر غذایی را میخورد نباید كسی را كه فقط سبزیجات میخورد خوار بشمارد و همچنین شخص پرهیزکار نباید كسی را كه هر غذایی را میخورد محكوم سازد، زیرا خدا او را پذیرفته است.
4 تو كیستی كه دربارهٔ خادم شخص دیگری قضاوت كنی؟ اینكه آیا آن خادم در خدمت خود موفّق میشود یا نه، فقط مربوط به ارباب اوست، ولی او موفّق خواهد شد، زیرا ارباب آسمانی او قادر است این كار را برای او انجام دهد.
5 یک نفر یک روز را از روزهای دیگر مهمتر میداند، حال آنكه شخص دیگری همه را یكسان میشمارد. هرکس باید در عقیدهٔ خود کاملاً خاطر جمع باشد.
6 آنكه روز معیّنی را بزرگ میشمارد، برای خاطر خداوند چنین میکند و او كه هر غذایی را میخورد، باز برای خاطر خداوند میخورد، زیرا او برای خوراک خود خدا را شكر میكند. و از طرف دیگر، شخص پرهیزكار بهخاطر خداوند نمیخورد و او نیز از خدا سپاسگزاری میکند.
7 هیچیک از ما فقط برای خود زندگی نمیکند و یا فقط برای خود نمیمیرد، اگر زیست میکنیم، برای خداوند زندگی مینماییم