3 «به هیچ یک از عمونیان و موآبیان و فرزندان آنها تا ده نسل نباید اجازهٔ ورود در جماعت خداوند داده شود،
4 زیرا وقتی شما از مصر خارج شدید آنها با نان و آب به استقبال شما نیامدند. آنها حتّی بلعام، پسر بعور را که از مردم فتور بود از بینالنهرین اجیر کردند تا شما را لعنت کند.
5 امّا خداوند خدایتان به حرف بلعام توجّه نکرد. برعکس چون شما را دوست داشت لعنت را به برکت تبدیل کرد.
6 بنابراین تا زنده هستید هرگز نباید به آنها کمک کنید که سعادتمند شوند.
7 «امّا شما نباید اَدومیان را دشمن خود بشمارید، زیرا آنها خویشاوندان شما هستند. همچنین از مردم مصر نباید متنفّر باشید، چرا که در سرزمینشان زندگی میکردید.
8 نسل سوم ایشان اجازه دارند که در جماعت خداوند داخل شوند.
9 «وقتی برای جنگ با دشمنان اردو میزنید، باید از هرگونه ناپاکی دوری کنید.