1 وای بر شما که در شب نقشههای شوم میکشید و وقتیکه صبح میشود آنها را عملی میسازید. در هر فرصتی که به دست آورید، مرتکب کارهای بد میشوید.
2 به زمین و خانهٔ مردم طمع میکنید و آنها را بزور میگیرید. مال و خانهٔ هیچکسی از دست شما در امان نیست.
3 بنابراین خداوند میفرماید: «من تصمیم گرفتهام چنان بلایی بر شما نازل کنم که نتوانید از آن بگریزید. به روزگار بد گرفتار میشوید و دیگر با غرور گام برنمیدارید.
4 در آن زمان شما مَثَل و زبانزد مردم میشوید. با تلخی نوحهسرایی میکنید و میگویید:«ما بکلّی تباه شدیم،زیرا خداوند سرزمین ما را از ما گرفتو بین مردمی تقسیم کرد که ما را به اسارت بردند.»
5 وقتی آن سرزمین را به قوم خود بازگردانم، هیچکدام از شما از آن سهمی نمیبرید.
6 امّا مردم به من موعظه میکنند و میگویند: «در آن مورد موعظه نکن، خدا ما را شرمسار نخواهد کرد.