11 در دل خود می‌گوید: «خدا فراموش کرده است؛روی خود را پوشانیده و هرگز نخواهد دید.»
12 خداوندا، برخیز! خدایا، دست خویش برافراز.ستمدیدگان را فراموش مکن.
13 چرا شریر خدا را ناسزا گوید؟چرا در دل خود بگوید:« بازخواست نخواهد کرد»؟
14 اما تو البته می‌بینی، تو بر فتنه و غم می‌نگری،تا به دست خویش مکافات رسانی.بیچارگان خویشتن را به تو می‌سپارند؛مددکار یتیمان، تویی.
15 بازوی شریران و بدکاران را بشکن؛شرارت ایشان را بازخواست نما،تا اثری از آن باقی نماند.
16 خداوند پادشاه است تا ابدالآباد؛قومها از سرزمین او نابود خواهند شد.
17 خداوندا، تو آرزوی ستمدیدگان را اجابت می‌کنی؛آنان را قوّت قلب می‌بخشی و گوش خود را فرا می‌داری؛