33 И пред да осамне, Павле ги покани сите да каснат, велејќи: „Денес е четиринаесетти ден, откако во исчекување стоите гладни, не вкусувајќи ништо.
34 Затоа, ве молам, каснете: тоа ќе ви го спаси животот. Впрочем, на ниеден од вас нема да му падне ни влакно од главата.“
35 Штом го рече тоа, зеде леб, Му благодари на Бога пред сите, прекрши и почна да јаде.
36 Тогаш се ободрија сите и зедоа храна;
37 а во коработ нѐ имаше вкупно двесте седумдесет и шест души.
38 И кога се поткрепија, почнаа да го олеснуваат коработ, исфрлувајќи го житото в море.
39 Штом се раздени, земјата не ја познаа, но забележаа еден залив со песок, на кој решија, ако им појде од рака, да го извлечат коработ.