2 начаша же нань вадити, глаголюще: сего обретохом развращающа язык наш и возбраняюща кесареви дань даяти, глаголюща себе Христа Царя быти.
3 Пилат же вопроси его, глаголя: ты ли еси Царь иудеом? Он же отвещав рече ему: ты глаголеши.
4 Пилат же рече ко архиереом и народу: ни коеяже обретаю вины в Человеце сем.
5 Они же крепляхуся глаголюще, яко развращает люди, учя по всей иудеи, начен от галилеи до зде.
6 Пилат же слышав галилею, вопроси, аще Человек галилеанин есть?
7 И разумев, яко от области иродовы есть, посла его ко ироду, сущу и тому во Иерусалиме в тыя дни.
8 Ирод же видев Иисуса рад бысть зело: бе бо желая от многа времене видети его, зане слышаше многа о нем: и надеяшеся знамение некое видети от него бываемо: