17 E dini se më pas, kur donte të trashëgonte bekimin, ai nuk u pranua, ndonëse e kërkoi me lot, pasi nuk kishte më vend për pendim.
18 Nuk i jeni afruar Malit të Sinait që mund të preket me dorë dhe që digjet me zjarr, as errësirës, as territ, as stuhisë,
19 as tingullit të trumbetës dhe as oshëtimës së fjalëve, të cilën ata që e dëgjuan, u lutën të mos u thuhej më asnjë fjalë tjetër.
20 Ata nuk mund ta duronin urdhërin: Edhe nëse një shtazë e prek malin, të vritet me gurë.
21 Aq e frikshme ishte pamja, sa Moisiu tha: Kam frikë dhe po dridhem.
22 Ju i jeni afruar Malit të Sionit dhe qytetit të Perëndisë së gjallë, Jerusalemit qiellor, mijëra engjëjve,
23 bashkësisë së fëmijëve të parëlindur të Perëndisë, emrat e të cilëve janë shkruar në qiell. Ju i jeni afruar Perëndisë, gjykatësit të të gjithëve dhe shpirtrave të të vdekurve, që kanë arritur përsosjen.