2 Atje u mblodhën aq shumë njerëz, saqë nuk kishte më ku të rrinin, as edhe te dera.Ai u predikonte fjalën.
3 Atëherë erdhën dhe i sollën një të paralizuar, të cilin e mbartnin katër burra.
4 Meqë nuk mund t’i afroheshin për shkak të turmës, hapën çatinë sipër tij dhe ulën poshtë vigun ku gjendej i paralizuari.
5 Kur pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «Biri im, të janë falur mëkatet».
6 Disa skribë që rrinin aty filluan të mendonin në zemrat e tyre:
7 «Përse flet kështu ky njeri? Ai po fyen Perëndinë. E kush tjetër, përveç Perëndisë, mund t’i falë mëkatet?».
8 Jezui e kuptoi menjëherë në shpirtin e tij se ata po mendonin kështu, prandaj u tha: «Përse mendoni kështu në zemrat tuaja?