15 Por kryepriftërinjtë e skribët, kur panë mrekullitë që bëri dhe fëmijët që thërrisnin në tempull: «Hosana Birit të Davidit!», u zemëruan
16 dhe i thanë: «A e dëgjon çfarë thonë këta?».Jezui u tha: «Po. A nuk e keni lexuar ndonjëherë: Nga goja e fëmijëve dhe e foshnjave more lavdi?».
17 Pastaj ai u largua e shkoi jashtë qytetit, në Betani, ku kaloi natën.
18 Në mëngjes herët, ndërsa po kthehej në qytet, Jezuin e mori uria.
19 Ai pa një fik ndanë rrugës, iu afrua, por nuk gjeti asgjë përveç gjetheve. Atëherë i tha fikut: «Mos dhënsh më kurrë fryt!». Dhe fiku u tha në çast.
20 Kur dishepujt e panë këtë gjë, u çuditën dhe pyetën: «Si u tha kaq shpejt fiku?».
21 Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se po të kishit besim dhe të mos ngurronit, do të bënit jo vetëm çfarë i bëra unë fikut, por do t’i thoshit këtij mali “ngrihu e hidhu në det” dhe kjo do të ndodhte.