1 ครุวาทเกี่ยวกับที่ลุ่มแห่งนิมิตที่เจ้าได้ขึ้นไป เจ้าทุกคนที่บนหลังคาเรือนนั้น เป็นเรื่องอะไรกัน
2 เจ้าผู้เป็นเมืองที่เต็มด้วยการโห่ร้องเมืองที่อึกทึกครึกโครม นครที่เต้นโลดผู้ที่ถูกฆ่าของเจ้ามิได้ถูกฆ่าด้วยดาบหรือตายในสงคราม
3 ผู้ครองเมืองของเจ้าทั้งหมดหนีกันไปแล้วเขาถูกจับได้โดยไม่มีคันธนูชายฉกรรจ์ของเจ้าทุกคนถูกจับแม้ว่าเขาได้หนีไปไกลแล้ว
4 เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงว่า“อย่ามองข้าพเจ้าให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาอย่างขมขื่นอย่าอุตส่าห์เล้าโลมข้าพเจ้าเลยเหตุด้วยการทำลายชนชาติของข้าพเจ้า”
5 เพราะพระเจ้าจอมโยธาทรงมีวันหนึ่งเป็นวาระจลาจล วาระเหยียบย่ำ และวาระยุ่งเหยิงในที่ลุ่มแห่งนิมิตคือการพังกำแพงลงและโห่ร้องให้แก่ภูเขา
6 เอลามหยิบแล่งธนูกับรถรบและพลและพลม้าและคีร์ก็เผยโล่