5 พวกคู่อริของเธอกลายเป็นหัวหน้าพวกศัตรูของเธอได้จำเริญขึ้นด้วยว่าพระเจ้าได้ทรงกระทำให้เธอทนทุกข์เพราะความทรยศอันมหันต์ของเธอลูกเต้าทั้งหลายของเธอ ตกไปเป็นเชลยต่อหน้าคู่อริ
6 และความโอ่อ่าตระการได้พรากไปจากธิดาแห่งศิโยนเสียแล้วพวกเจ้านายของเธอก็กลับเป็นดุจฝูงกวางที่หาทุ่งหญ้าเลี้ยงชีวิตไม่ได้และได้วิ่งป้อแป้หนีไปข้างหน้าผู้ไล่ติดตาม
7 เยรูซาเล็มเมื่อตกอยู่ในยามทุกข์ใจและยามลำเค็ญก็ได้หวนระลึกถึงสิ่งประเสริฐที่ตนเคยมีในครั้งกระโน้นเมื่อพลเมืองของเธอตกอยู่ในมือของคู่อริและหามีผู้ใดจะสงเคราะห์เธอไม่พวกคู่อริเห็นเธอแล้วก็เยาะเย้ยความล่มจมของเธอ
8 เยรูซาเล็มได้ทำบาปอย่างใหญ่หลวงเหตุฉะนี้เธอจึงเป็นสิ่งมลทินบรรดาคนที่เคยให้เกียรติเธอก็ลบหลู่เธอเพราะเหตุเขาทั้งหลายเห็นความอัปยศของเธอเออ เธอเองได้ถอนใจยิ่งและหันหน้าของเธอไปเสีย
9 มลทินของเธอก็กรังอยู่ในกระโปรงของเธอและเธอหาได้คำนึงถึงอนาคตของเธอไม่ดังนั้นเธอจึงได้เสื่อมทรามลงเร็วอย่างน่าใจหายเธอก็ไม่มีผู้ใดจะเล้าโลม“ข้าแต่พระเจ้า ขอทอดพระเนตรความทุกข์ใจของข้าพระองค์เพราะพวกศัตรูได้พองตัวขึ้นแล้ว”
10 พวกศัตรูได้ยื่นมือของเขายึดเอาบรรดาของประเสริฐของเธอด้วยเธอได้เห็นบรรดาประชาชาติบุกรุกเข้ามาในสถานนมัสการของเธอคือคนที่พระองค์ได้ทรงห้ามไม่ให้เข้ามาในชุมนุมชนของพระองค์
11 บรรดาพลเมืองของเธอได้ถอนใจใหญ่เมื่อเขาทั้งหลายเสาะหาอาหารและพวกเขาได้เอาทรัพย์สินของตัวออกแลกอาหารกินเพื่อจะได้ประทังชีวิต“ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงทอดพระเนตรเพราะข้าพระองค์เป็นที่เหยียดหยามเสียแล้ว”