17 และที่เหลือนั้นเขาทำเป็นพระองค์หนึ่ง เป็นรูปเคารพของเขา และกราบลงนมัสการรูปนั้น และอธิษฐานต่อรูปนั้นและว่า “ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ เพราะพระองค์เป็นพระเจ้าของข้าพระองค์”
18 เขาทั้งหลายไม่รู้ หรือเขาทั้งหลายไม่เข้าใจ เพราะตาของเขาถูกปิด เขาจึงเห็นอะไรไม่ได้ และจิตใจของเขาเล่าก็ถูกปิด เขาจึงเข้าใจไม่ได้
19 ไม่มีใครตรึกตรองเลย และไม่มีความรู้หรือมีการพินิจพิเคราะห์ ที่จะว่า ข้าเผามันเสียครึ่งหนึ่งในกองไฟ และข้าก็เอาถ่านมันมาปิ้งขนมปัง ข้าย่างเนื้อกินแล้ว และควรที่ข้าจะทำส่วนที่เหลือให้เป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังหรือ ควรข้าจะกราบลงต่อท่อนไม้ท่อนหนึ่งไหม
20 เขากินขี้เถ้า ใจที่หลอกหลอนนำเขาให้เจิ่น เขาช่วยกู้ตัวเขาเองหรือพูดว่า “ไม่มีความมุสา อยู่ในมือข้างขวาของข้าหรือ” ก็ไม่ได้
21 โอ ยาโคบเอ๋ย จงจำสิ่งเหล่านี้อิสราเอลเอ๋ย เพราะเจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราเราได้ปั้นเจ้า เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราโอ อิสราเอลเอ๋ย เราจะไม่ลืมเจ้า
22 เราได้ลบล้างการทรยศของเจ้าเสียเหมือนเมฆและลบล้างบาปของเจ้าเหมือนหมอกจงกลับมาหาเรา เพราะเราได้ไถ่เจ้าแล้ว
23 โอ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงร้องเพลง เพราะพระเจ้าทรงกระทำการนี้โอ ห้วงลึกของแผ่นดินโลกเอ๋ย จงโห่ร้องโอ ภูเขาเอ๋ย จงร้องเป็นเพลงออกมาโอ ป่าไม้เอ๋ย และต้นไม้ทุกต้นในนั้นด้วยเพราะว่าพระเจ้าทรงไถ่ยาโคบและจะทรงรับเกียรติในอิสราเอล