1 ชาวศิฟมาหาซาอูลที่เมืองกิเบอาห์ทูลว่า “ดาวิดซ่อนตัวอยู่บนเนินเขาฮาคีลาห์ ซึ่งอยู่ด้านหน้าของเยชิโมนไม่ใช่หรือ?”
2 ซาอูลจึงทรงลุกขึ้นลงไปที่ถิ่นทุรกันดารศิฟ พร้อมกับชายอิสราเอลที่คัดเลือกแล้ว 3,000 คน เพื่อค้นหาดาวิดในถิ่นทุรกันดารศิฟ
3 และซาอูลทรงตั้งค่ายอยู่ที่เขาฮาคีลาห์ซึ่งอยู่ถนนด้านหน้าของเยชิโมน แต่ดาวิดยังคงอยู่ในถิ่นทุรกันดาร และท่านรู้ว่าซาอูลเสด็จมาตามหาท่านที่ในถิ่นทุรกันดาร
4 ดาวิดก็ส่งพวกผู้สอดแนมออกไป จึงรู้ว่าซาอูลเสด็จมาแน่
5 แล้วดาวิดก็ลุกขึ้นมายังที่ซึ่งซาอูลทรงตั้งค่ายนั้น และดาวิดก็เห็นที่ที่ซาอูลบรรทมพร้อมกับอับเนอร์บุตรเนอร์แม่ทัพ ซาอูลบรรทมอยู่กลางเขตค่าย และพวกทหารก็ตั้งค่ายรอบพระองค์
6 แล้วดาวิดก็พูดกับอาหิเมเลคคนฮิตไทต์ และกับอาบีชัยบุตรของนางเศรุยาห์ น้องชายของโยอาบว่า “ใครจะลงไปในค่ายของซาอูลกับเราบ้าง?” อาบีชัยตอบว่า “ข้าพเจ้าเองจะลงไปกับท่าน”
7 ดาวิดและอาบีชัยจึงลงไปที่พวกทหารนั้นในเวลากลางคืน และดูเถิด ซาอูลบรรทมหลับอยู่กลางเขตค่าย มีหอกปักอยู่ที่ดินตรงพระเศียรของพระองค์ อับเนอร์กับพวกทหารก็นอนล้อมพระองค์อยู่
8 อาบีชัยพูดกับดาวิดว่า “วันนี้พระเจ้าทรงมอบศัตรูของท่านไว้ในมือของท่านแล้ว บัดนี้ขอให้ข้าพเจ้าแทงเขาด้วยหอกให้ติดดิน ครั้งเดียวก็พอ และข้าพเจ้าไม่ต้องแทงเขาครั้งที่สอง”
9 แต่ดาวิดบอกอาบีชัยว่า “ขออย่าทำลายพระองค์เลย เพราะใครจะเหยียดมือออกต่อสู้ผู้ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ และจะไม่มีความผิด?”
10 และดาวิดพูดว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด พระยาห์เวห์จะทรงฆ่าพระองค์เอง หรือจะถึงวันกำหนดที่พระองค์ต้องสิ้นพระชนม์ หรือพระองค์จะเสด็จเข้าสงครามและถูกปลงพระชนม์
11 ขอพระยาห์เวห์ทรงห้ามปรามข้าพเจ้าไม่ให้เหยียดมือออกต่อสู้ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ บัดนี้จงเอาหอกที่อยู่ตรงพระเศียรกับเหยือกน้ำ และให้เราไปกันเถิด”
12 ดาวิดจึงเอาหอกและเหยือกน้ำจากที่พระเศียรของซาอูล และพวกเขาก็ออกไป ไม่มีใครเห็นไม่มีใครรู้ และไม่มีใครตื่นเพราะทั้งหมดหลับสนิท เพราะพระยาห์เวห์ทรงทำให้พวกเขาหลับสนิท
13 และดาวิดก็ข้ามไปอีกฟากหนึ่งไปยืนอยู่บนยอดเขาไกลออกไป มีที่ว่างกว้างใหญ่ระหว่างทั้งสองฝ่าย
14 ดาวิดก็ตะโกนเรียกพวกทหารและอับเนอร์บุตรเนอร์ว่า “อับเนอร์ ท่านไม่ตอบหรือ?” แล้วอับเนอร์ตอบว่า “เจ้าเป็นใคร มาร้องเรียกพระราชา?”
15 และดาวิดตอบอับเนอร์ว่า “ท่านไม่ใช่ผู้ชายหรือ? ในอิสราเอลมีใครเสมอเหมือนท่าน? ทำไมท่านไม่เฝ้าพระราชาเจ้านายของท่านไว้? เพราะมีคนหนึ่งเข้าไปจะทำลายพระราชาเจ้านายของท่าน
16 ที่ท่านทำเช่นนี้ไม่ดี พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด พวกท่านควรตายเพราะพวกท่านไม่ได้เฝ้าเจ้านายของพวกท่าน ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้ บัดนี้ดูซิว่า หอกของพระราชาอยู่ที่ไหน? และเหยือกน้ำที่ตรงพระเศียรนั้นอยู่ที่ไหน?”
17 ซาอูลทรงจำเสียงของดาวิดได้จึงตรัสว่า “ดาวิดบุตรของข้า นี่เป็นเสียงของเจ้าหรือ?” และดาวิดทูลว่า “ข้าแต่พระราชา เจ้านายของข้าพระบาท เป็นเสียงข้าพระบาทพ่ะย่ะค่ะ”
18 และดาวิดทูลต่อไปว่า “ทำไมเจ้านายของข้าพระบาทจึงไล่ตามผู้รับใช้ของพระองค์? ข้าพระบาทได้ทำอะไรไป มือข้าพระบาททำชั่วอะไร?
19 บัดนี้ขอพระราชาเจ้านายของข้าพระบาททรงฟังถ้อยคำของผู้รับใช้ของฝ่าพระบาท ถ้าพระยาห์เวห์ทรงปลุกปั่นฝ่าพระบาทให้ต่อสู้ข้าพระบาท ขอพระเจ้าทรงได้รับเครื่องถวาย ถ้าเป็นมนุษย์ยุ ก็ขอให้พวกเขาเป็นที่สาปแช่งเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพราะพวกเขาได้ขับไล่ข้าพระบาทออกไปในวันนี้จากส่วนแบ่งในมรดกของพระยาห์เวห์ โดยกล่าวว่า ‘จงไปปรนนิบัติพวกพระอื่น’
20 บัดนี้ ขออย่าให้โลหิตของข้าพระบาทตกถึงดินไกลจากพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพราะพระราชาแห่งอิสราเอลได้เสด็จออกมาเพื่อค้นหาหมัดตัวเดียว ดังผู้ไล่ตามนกกระทาอยู่บนภูเขา”
21 แล้วซาอูลตรัสว่า “ข้าทำผิดแล้ว ดาวิดบุตรของข้า จงกลับไปเถิด เราจะไม่ทำร้ายเจ้าอีกต่อไป เพราะในวันนี้ชีวิตของเราก็ประเสริฐในสายตาของเจ้า ดูเถิด เราสำแดงตัวเป็นคนเขลาและทำผิดมากมาย”
22 และดาวิดทูลว่า “ข้าแต่พระราชา ขอทรงดูหอกนี้ ขอทรงให้คนหนุ่มคนหนึ่งข้ามมารับไป
23 พระยาห์เวห์ทรงตอบแทนแก่ทุกคนตามความชอบธรรมและความซื่อสัตย์ของเขา เพราะในวันนี้พระยาห์เวห์ทรงมอบฝ่าพระบาทไว้ในมือของข้าพระบาทแล้ว แต่ข้าพระบาทไม่ปรารถนาจะเหยียดมือออกต่อสู้ผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้
24 ดูเถิด ในสายตาของข้าพระบาท พระชนม์ของฝ่าพระบาทนั้นมีค่าฉันใด ขอให้ชีวิตของข้าพระบาทมีค่าในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ฉันนั้น และขอพระองค์ทรงช่วยกู้ข้าพระบาทให้พ้นจากความทุกข์ยากลำบากทั้งสิ้น”
25 แล้วซาอูลจึงตรัสกับดาวิดว่า “ดาวิดบุตรของเราเอ๋ย ขอให้เจ้าได้รับพร เจ้าจะได้ทำสิ่งต่างๆ แน่และจะมีชัยเป็นแน่” ดาวิดจึงไปตามทางของท่าน และซาอูลก็เสด็จกลับสู่ราชสำนักของพระองค์