16 เราได้ใส่วาจาของเราไว้ในปากของเจ้าและบังเจ้าไว้ด้วยร่มเงาแห่งมือของเราเราเป็นผู้สถาปนาฟ้าสวรรค์ไว้ในที่ของมันเป็นผู้วางฐานรากของโลกและเป็นผู้กล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นประชากรของเรา’”
17 ตื่นเถิด ตื่นเถิด!จงลุกขึ้นเถิดเยรูซาเล็มเอ๋ยเจ้าผู้ได้ดื่มจากจอกแห่งพระพิโรธของพระเจ้าซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเจ้าดื่มจนถึงตะกอนก้นถ้วยซึ่งทำให้ถึงกับซวนเซ
18 ลูกชายทั้งหมดที่นางคลอดออกมาไม่มีสักคนเดียวที่จะนำทางนางลูกชายทั้งหมดที่นางเลี้ยงดูมาไม่มีสักคนเดียวที่จะจูงนางไป
19 ภัยพิบัติอันกระหน่ำซ้ำเติมนี้เกิดขึ้นแก่เจ้าใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?หายนะและความย่อยยับ การกันดารอาหารและการรบราฆ่าฟันใครเล่าจะสามารถปลอบโยนเจ้าได้?
20 ลูกๆ ของเจ้าเป็นลมไปแล้วพวกเขานอนอยู่ที่หัวถนนทุกสายประหนึ่งละมั่งติดอยู่ในตาข่ายพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าและการกำราบจากพระเจ้าของเจ้าท่วมท้นพวกเขา
21 ฉะนั้นจงฟังสิ่งนี้เถิด เจ้าผู้ทุกข์ทรมานผู้มึนเมาแต่ไม่ใช่ด้วยฤทธิ์เหล้าองุ่น
22 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพระเจ้าของเจ้าผู้ปกป้องประชากรของพระองค์ ตรัสว่า“ดูเถิด เราได้นำถ้วยซึ่งทำให้เจ้าซวนเซออกไปจากมือของเจ้าเจ้าจะไม่ต้องดื่มจากถ้วยนั้นคือถ้วยแห่งพระพิโรธของเราอีกต่อไป