10 Die hart ken sy eie verdriet, en in sy blydskap kan ’n ander hom nie meng nie.
11 Die huis van die goddelose word verdelg, maar die tent van die opregtes bloei.
12 Daar is ’n weg wat vir ’n mens reg lyk, maar die einde daarvan is weë van die dood.
13 Ook onder gelag kan die hart pyn ly, en die einde van so ’n blydskap is bekommernis.
14 Uit sy eie wandel word die verkeerde van hart versadig, maar die goeie man uit syne.
15 Die eenvoudige glo elke woord, maar die skrandere let op sy voetstappe.
16 Die wyse vrees en wyk af van die kwaad, maar die dwaas bruis op en is vol selfvertroue.