8 Salomo sê toe vir God: “U het gedoen wat U vir my pa belowe het, U het my koning laat word ná hom.
9 Nou vra ek vir U, Here God, U moet nou alles waar laat word wat U vir my pa Dawid belowe het, want U het my koning laat word oor ’n volk wat so baie is soos die stof op die aarde.
10 U moet nou vir my wysheid gee en U moet my help om alles te verstaan, sodat ek hierdie volk kan lei, want wie kan alleen oor hierdie groot volk van U regeer? Niemand.”
11 God het vir Salomo gesê: “Jy het nie gevra om ryk te word en om baie goed te hê nie. Jy het nie gevra dat mense jou sal respekteer nie, of dat jy jou vyande sal kan doodmaak en dat jy lank sal lewe nie. Nee, jy het gevra dat jy wysheid sal hê en dat jy dinge sal ken, sodat jy goed kan regeer oor my volk, my volk oor wie Ek jou koning laat word het.
12 Daarom gee Ek vir jou wysheid, Ek sal jou help om dinge te ken, maar Ek sal jou ook ryk laat word, en jy sal baie goed hê, en mense sal jou respekteer. Jy sal meer van alles hê as die konings wat vóór jou regeer het, en meer as die konings wat ná jou sal regeer.”
13 Salomo het weggegaan van die offer-plek in Gibeon, van die tent waar die Here aan die Israeliete verskyn het. Hy het teruggegaan na Jerusalem. Salomo was koning oor Israel.
14 Salomo het oorlogkarre en oorlogperde bymekaargemaak. Hy het 1 400 oorlogkarre en 12 000 oorlogperde gehad. Hy het party van hulle laat bly in die stede waar hulle die oorlogkarre gehou het, en party het hy by hom in Jerusalem laat bly.