10 Die leiers van Sion sit op die grond,hulle praat nie,hulle het stof op hulle koppe gegooien hulle het rouklere aangetrek.Die jongmeisies van Jerusalembuig hulle koppe laag,tot naby die grond.
11 Ek is moeg, want ek het baie gehuil,alles pyn binne-in my.Dit voel of my lewer op die grond wil val,want die Here het my volk stukkend gebreek.Kinders en babas het flou gevalop die oop stukke grond in die stad.
12 Hulle vra vir hulle ma’s:“Waar kan ons brood en wyn kry?”Maar dan val hulle flou soos dooie menseop die oop stukke grond in die stad,of hulle sterf terwyl hulleteen hulle ma’s se borste lê.
13 Jerusalem, wat kan ek sêom jou te troos?Sion, wie kry so swaar soos jy?Hoe kan ek dit vir jou makliker maak?Jou swaarkry is so groot soos die see,wie kan dit beter laat gaan met jou?
14 Jou profete het gesê die Herehet vir hulle dinge gewys,maar hulle het gelieg,hulle het jou bedrieg.Hulle het nie oor jou sonde gepraatsodat jy kon veranderen lewe soos God wil hêen sodat dit dan met jou beter kon gaan nie.Hulle het gesê die Here het vir hulle dinge gesê,maar dit was leuens, hulle het jou bedrieg.
15 Almal wat op die pad verbykom,spot en klap hulle hande oor jou.Hulle fluit en hulle wysdat hulle bly is oor wat gebeur hetmet Jerusalem.Hulle vra:“Is dít die stad wat vir die mensedie mooiste van al die stede was?Is dít die stad waaroor al die mensein die wêreld bly was?”
16 Al jou vyande spog oor wat hullemet jou gedoen het,hulle fluit, hulle byt hard op hulle tande.Hulle sê:“Ons het Jerusalem verwoes,ons het gewag vir hierdie dag,en die dag het gekom, ons het dit gesien.”