1 Die Efraim-mense het manne bymekaargeroep en hulle het oor die Jordaan-rivier gegaan tot by die stad Safon. Hulle het vir Jefta gesê: “Hoekom het jy gaan oorlog maak maar jy het ons nie gevra om saam met jou te gaan nie? Nou wil ons jou en jou familie in jou huis verbrand.”
2 Jefta het vir hulle gesê: “Ek en my manne moes oorlog maak teen die Ammoniete, en dit was nie vir ons maklik nie. Ek hét gevra julle moet help, maar julle het my nie kom red van die Ammoniete nie.
3 Toe ek sien julle wil nie help nie, het ek en my manne alleen na die Ammoniete toe gegaan. Ek het geweet hulle sal my miskien doodmaak. Maar die Here het my laat wen teen hulle. Hoekom het julle vandag teen my kom oorlog maak?”
4 Jefta het al die Gilead-mense bymekaargemaak en hulle het oorlog gemaak teen die Efraim-mense, en hulle het die Efraim-mense oorwin. Die Efraim-mense het altyd gesê: “Julle Gilead-mense is mense wat weggeloop het van die Efraim-mense, en julle woon in ’n land wat behoort aan die Efraim-mense en die Manasse-mense.”
5 Die Gilead-mense het by die driwwe in die Jordaan-rivier gaan wag vir die Efraim-mense wat wou teruggaan. Wanneer een van die Efraim-mense wat gevlug het uit die oorlog, daar kom en hy sê hy wil oor die rivier gaan, dan het die Gilead-mense vir hom gevra: “Is jy van die Efraim-mense?” en as hy sê: “Nee,”
6 dan het hulle vir hom gesê: “Sê: Sjibbolet.” As hy dan verkeerd praat en sê: “Sibbolet,” dan het hulle hom gegryp en hulle het hom daar by die Jordaan-rivier doodgemaak. Daar het 42 000 Efraim-mense in daardie tyd gesterf.