25 Toe die Filistyne vrolik geword het, het hulle gesê: “Roep vir Simson, ons wil vir hom lag.”Hulle het Simson uit die tronk laat kom sodat hulle vir hom kon lag. Hulle het hom tussen die pilare laat staan.
26 ’n Seun het Simson se hand vasgehou, en Simson het vir die seun gesê: “Bring my by die pilare waarop die tempel staan. Ek wil voel waar hulle is en ek wil teen hulle staan.”
27 Die tempel was vol mans en vroue, en die leiers van die Filistyne was vrolik. Op die dak was nog 1 000 Filistyne, mans en vroue, wat vir Simson kom lag het.
28 Simson het tot die Here gebid en gesê: “Here, my Here, dink aan my en maak my nog hierdie een maal sterk. Ek wil die Filistyne straf omdat hulle my oë uitgesteek het.”
29 Hy het gevoel aan die twee pilare waarop die dak van die tempel was, die pilare in die middel van die tempel. Hy het teen die pilare gestaan, met sy regter-hand teen een pilaar en met sy linker-hand teen die ander pilaar.
30 Toe sê hy: “Here, laat my saam met die Filistyne sterf.”En toe stoot Simson baie hard teen die pilare, so hard soos hy kan. Die dak van die tempel het geval op die leiers en op al die mense wat in die tempel was. Simson het gesterf, maar op daardie dag toe hy gesterf het, het hy meer mense doodgemaak as toe hy gelewe het.
31 Sy broers en sy hele familie het gekom en hulle het hom weggedra. Hulle het hom begrawe in sy pa Manoag se graf tussen die stede Sora en Estaol. Simson was 20 jaar lank ’n leier van die Israeliete.