10 “Moenie vir ons vyand, die Filistyne, in die stad Gat van ons neerlaag vertel nie. Hulle moet glad nie sien ons huil nie. In Bet-Ofra kan die mense maar hulle hartseer wys deur in die stof te rol.
11 Die mense van Safir is verslaan en gevange geneem. Om hulle te verneder moet hulle kaal uit die stad stap. By Saänan is die inwoners te bang om dit te waag om buite die mure van die stad uit te gaan. Hulle kan ook nie verwag dat die mense van Bet-Haesel hulle sal kom help nie, want hulle is te behep met hulle eie hartseer.
12 “Die mense van Marot wag in spanning dat iemand hulle moet kom help. Dit gaan nie gebeur nie. Hulle gaan teleurgestel word. Die vyand wat die Here stuur om sy mense te straf is al amper by die hekke van Jerusalem.
13 Die inwoners van Lakis kan hulle solank maar regmaak vir oorlog. Nie dat hulle moet dink dat hulle enigsins ’n kans het om te wen nie. Lakis was die eerste stad wat die noordelike koninkryk, Israel, se voorbeeld gevolg het om afgode te aanbid. Dit is waar die mense van Jerusalem geleer het om ongehoorsaam aan die Here te wees en afgode te aanbid.
14 Julle kan solank vir die mense van Moreset-Gat ’n afskeidsgeskenk stuur, want dit is verby met hulle. Agsib het die konings van Israel opsetlik verkeerd laat verstaan. Hulle het verwag dat die mense van Agsib hulle sou kom help, maar daar het niks van gekom nie.
15 Die Here sê dat Hy aanvallers sal stuur om die mense van Maresa te kom verslaan. Israel se belangrikste leiers sal na Adullam toe gaan om daar in die grotte weg te kruip.
16 Jerusalem kan solank begin rou soos dit gewoonlik gedoen word wanneer iemand dood is. Hulle moet almal hulle koppe kaal skeer sodat dit soos ’n aasvoël se kaal kop lyk. Dit is soos dood, want die stede wat genoem is, is baie belangrike stede. Dit is erg om te dink dat hulle inwoners na ander lande toe weggevat sal word.”