2 Toe sê Dawid: “Ek sal guns bewys aan Hanun, die seun van Nagash, net soos sy vader aan my guns bewys het;” daarom het Dawid boodskappers gestuur om hom te troos oor sy vader. Dawid se diensknegte het in die land van die seuns van `Ammon, by Hanun, aangekom om hom te troos,
3 maar die prinse van die seuns van `Ammon het vir Hanun, hulle meester, gesê: “Dink u dat Dawid werklik u vader geëer het terwyl hy geleef het en waarlik troosters na u gestuur het? Dit is om op die stad te spioeneer en die ingange en uitgange te bestudeer dat Dawid sy diensknegte gestuur het.”
4 Hanun het die diensknegte van Dawid gevat en die helfte van hulle baard en kop afgeskeer en hulle klere in die helfte gesny tot by die sitvlak en hulle weggestuur.
5 Toe hulle Dawid vertel het, het hy manne gestuur om hulle te ontmoet, want die manne was baie skaam en die koning het vir hulle gesê: “Bly in Yerigo totdat julle baarde weer gegroei het en kom dan terug.
6 Toe die seuns van `Ammon sien dat hulle hul by Dawid se diensknegte gehaat gemaak het, het Hanun en die seuns van `Ammon ’n duisend talente silwer gestuur om vir hulle strydwaens en perderuiters uit Aram-Naharayim, Aram-Ma’akhah en uit Tzovah te huur.
7 Hulle het vir hulle twee en dertig duisend perderuiters, die koning van Ma’akhah, die koning van Aram-Naharayim met sy manskappe en die koning van Edom en al hulle leërmagte gehuur en hulle het voor Me’ideva kamp opgeslaan. Die seuns van `Ammon het bymekaargekom vanuit hulle stede om te veg.
8 Dawid het dit gehoor en Yo’av met die hele leër van magtige manne gestuur.