6 Sy voorkoms was vreemd en daar is niks soos hy nie en sy gesig was soos die verskyning van weerlig en sy oë soos fakkels van vuur en sy arms en sy voete soos die kleur van blink gevryfde koper en die klank van sy woorde soos die klank van baie weermagte.
7 Ek, Dani’el, het alleen hierdie gesig gesien, want die manne wat saam met my was, het nie die visioen gesien nie, maar ’n groot vrees het oor hulle geval en hulle het gevlug as gevolg van die vrees;
8 daarom is ek alleen gelaat en het hierdie groot visioen gesien en daar het geen krag in my oorgebly nie en my binneste het gebewe en daar was geen krag in my nie
9 en toe ek die klank van sy woorde gehoor het, het ek op my gesig op die grond geval.
10 Let op, ’n hand het my aangeraak en my op my knieë en handpalms laat staan
11 en hy het vir my gesê: “Dani’el, geliefde man, verstaan die woorde wat ek met jou praat en staan regop, want ek is nou na jou gestuur.” Toe hy hierdie woorde met my gepraat het, het ek bewende opgestaan.
12 Toe sê hy vir my: “Moenie bang wees nie, Dani’el, want van die eerste dag af dat jy jou verstand, wil en emosie daarop gesit het om te verstaan sodat jy in die Teenwoordigheid van jou God kan staan, is jou woorde gehoor en ek het gekom in antwoord op jou woorde.