11 Toe het hierdie manne hom afgeloer en Dani’el gevind terwyl hy bid en voor sy God smeek.
12 Hulle het nader gekom en voor die koning gesê: “Het u nie beveel en geskryf dat elkeen wat gedurende dertig dae ’n versoek rig aan enige god of mens behalwe aan u, o koning, in die leeukuil gegooi moes word nie?” Die koning het geantwoord en gesê: “Die bevel staan vas volgens die wet van die Mede en die Perse, wat nie verander kan word nie.
13 Toe het hulle geantwoord en voor die koning gesê: “Dani’el, een van die ballinge uit Y’hudah, het u nie in ag geneem, of die bevel wat u gegee het nie, o koning, maar drie maal op ’n dag doen hy sy gebede.”
14 Toe die koning hierdie woorde hoor, was hy baie hartseer en hy het besluit om Dani’el te verlos; tot sonsondergang toe het hy probeer om hom te bevry.
15 Daardie manne het egter aangehou by die koning en vir hom gesê: “Weet, o koning, dat daar ’n wet van Mede en Perse is dat elke bevel of verordening wat die koning vasgestel het, nie verander mag word nie.”
16 Toe het die koning bevel gegee en hulle het Dani’el gebring en in die kuil met leeus gegooi. Die koning het gepraat en vir Dani’el gesê: “Jou God, wat jy gedurigdeur dien, sal jou bevry!”
17 Hulle het ’n groot klip gebring en dit op die opening van die kuil gelê en die koning het dit met sy eie seëlring en met die seëlring van sy prinse verseël sodat Dani’el se vonnis nie verander kon word nie.