1 Koning Hiram van Tirus was al die jare ’n getroue vriend van Dawid. Toe hy verneem dat Dawid se seun Salomo as koning van Israel gesalf is, het hy gesante gestuur om hom geluk te wens.
2 Salomo het vir hom die volgende boodskap gestuur:
3 “U weet dat my pa, Dawid, nie ’n tempel tot eer van die Naam van die Here sy God kon bou nie omdat hy reg rondom oorloë moes voer totdat die Here hom die oorhand gegee het.
4 Maar nou het die Here my God vir my aan alle kante vrede gegee. Daar is geen vyande of gevaar wat my bedreig nie.
5 Daarom beplan ek om ’n tempel tot eer van die Naam van die Here my God te bou. Dit is soos die Here my pa belowe het toe Hy gesê het: ‘Jou seun wat Ek in jou plek op die troon sal sit, sal ’n tempel tot eer van my Naam bou.’
6 Nou versoek ek u dat u asseblief vir my seders op die Libanon sal laat afkap. Laat my arbeiders saam met u arbeiders werk. Ek sal vir u arbeiders betaal wat u vra. Soos u weet, kan niemand van ons mense bome kap soos die Sidoniërs kan nie!”
7 Toe Hiram hierdie boodskap van Salomo kry, was hy baie in sy skik en het gesê: “Loof die Here wat vir Dawid ’n wyse seun gegee het om koning te wees van die groot volk Israel.”