1 Toe Dawid in sy paleis gevestig is, het hy vir Natan die profeet gesê: “Hier bly ek in hierdie pragtige sederhoutpaleis, maar die verbondsark van die Here is buitekant in ’n tent!”
2 Natan het geantwoord: “Gaan voort met wat u in gedagte het, want God is met u!”
3 Daardie selfde nag het God vir Natan gesê:
4 “Gaan sê vir my kneg Dawid: Dit is wat die Here sê: Jy is nie die een wat vir My ’n tempel sal bou om in te woon nie.
5 Vanaf die dag dat Ek Israel uit Egipte gelei het tot vandag toe het Ek nooit in ’n tempel gewoon nie. My huis was nog altyd ’n tent, terwyl Ek van een plek na die volgende gegaan het.
6 Ek het nie een keer teenoor Israel se leiers, my volk se herders, gekla nie, waar Ek ook al gegaan het. Ek het hulle ook nooit gevra nie: ‘Waarom het julle nie vir My ’n pragtige sederhouttempel gebou nie?’
7 “Gaan sê dan vir my kneg Dawid: So sê die Here, die Almagtige: Ek self het jou gekies om my volk Israel te lei toe jy nog maar in die veld skape opgepas het.