13 Die vergadering stuur toe ’n vredesending na die Benjaminiete wat by die Rimmonrots weggekruip het.
14 Die Benjaminiete het teruggegaan na hulle huise toe. Hulle het die meisies uit Jabes-Gilead wie se lewens gespaar is, gekry om mee te trou. Daar was egter nie genoeg vroue vir almal nie.
15 Die volk het Benjamin jammer gekry omdat die Here hierdie oop kol tussen die stamme van Israel gelaat het.
16 Toe vra die leiers van die vergadering: “Waar kan ons nog vroue kry vir die ander Benjaminiete? Die vroue van Benjamin is almal uitgewis.”
17 Hulle het gesê: “Daar moet tog erfgename wees vir die Benjaminiete wat oorleef het. ’n Stam kan mos nie net so uit Israel verdwyn nie.
18 Ons kan nie ons dogters met hulle laat trou nie, want die Israeliete het ’n eed afgelê dat elkeen vervloek is wat vir ’n Benjaminiet ’n vrou gee.”
19 “Maar wag,” sê hulle. “Daar is mos elke jaar ’n fees vir die Here in Silo.” Silo is tussen Bet-El en Lebona. Dit is noord van Bet-El, oos van die grootpad wat van Bet-El af na Sigem toe opgaan en suid van Lebona.