10 Защото страхът свидетелства за безчестие и така то само се наказва. Гонено от съвестта, то винаги се бои от най-лошото.
11 А страхът не е нищо друго освен лишаване от помощта, която би ни дал разумът;
12 колкото по-малко се уповаваме на нея, толкова по-голям е страхът, защото не знаем причината за него.
13 И когато в тази мъчителна нощ, излязла от дълбините на нетърпимия ад, си легнаха, както обикновено, да спят,
14 те бяха подгонени от зловещи призраци, загубиха присъствие на духа, връхлетени от внезапен и неочакван страх.
15 И така, който където беше легнал, се превръщаше в пленник, заключен без окови в тъмница.
16 Било той земеделец или пастир, или на изнурителна работа в пустинята, никой не можеше да избегне отредената му съдба.