6 Unya nadungog ko ang daw hilabihang kabanha sa daghang tawo ug kagahob sa usa ka dakong busay ug sama sa masipa nga lipak sa dalugdog. Nadungog ko ang ilang pag-ingon, “Dayga ang Dios kay naghari ang Ginoo nga Labing Gamhanan!
7 Maghugyaw ug maglipay kita ug daygon nato ang iyang pagkagamhanan! Kay miabot na ang panahon sa kasal sa Nating Karnero ug andam na ang iyang pangasaw-onon.
8 Gipasul-ob siya sa bisting lino nga sulaw ang kaputi ug limpyo.” Ang lino mao ang maayong binuhatan sa katawhan sa Dios.
9 Unya miingon ang anghel kanako, “Isulat kini: Bulahan ang gidapit pagtambong sa bangkite sa kasal sa Nating Karnero.” Ug miingon pa gayod ang anghel, “Mao kini ang matuod nga mga pulong sa Dios.”
10 Ug mihapa ako sa tiilan niya aron pagsimba kaniya apan miingon siya kanako, “Ayaw kini buhata! Sulugoon lamang ako sama kanimo ug sa ubang isigkamagtutuo nga nag-amping sa mga kamatuoran nga gipadayag ni Jesus. Maoy simbaha ang Dios!”Kay ang kamatuoran nga gipadayag ni Jesus maoy nagdasig sa mga propeta.
11 Unya nakita ko nga naabli ang langit ug didto may puting kabayo. Ang nagkabayo niini ginganlag Kasaligan ug Matuod ug diha sa katarong naghukom siya ug nakiggubat.
12 Sama sa siga sa kalayo ang iyang mata ug may daghang korona diha sa iyang ulo. May nahisulat kaniya nga ngalan ug siya lamang ang nakaila niini.