6 Daw mahalong bato ang iyang lawas ug daw kilat ang iyang panagway, ang iyang mata daw nagdilaab nga kalayo, ang iyang mga bukton ug mga bagtak daw gipasinaw nga bronsi ug ang iyang tingog sama kabanha sa daghang tawo.
7 Ako ra ang nakakita sa panan-awon. Ang akong mga kauban wala makakita niini apan giabot sila ug kalisang ug nanagan aron pagtago.
8 Busa ako na lamang ang nahibilin nga nagtan-aw sa talagsaong panan-awon. Nakabsan akog umoy ug ang madasigon kong panagway hilabihang pagkausab.
9 Unya nadungog ko ang iyang tingog ug gikuyapan ako ug nahapla.
10 Unya may kamot nga mihikap kanako ug nangurog ang akong mga kamot ug tuhod.
11 Giingnan ako niya, “Daniel, tawo nga gihigugma pag-ayo sa Dios, matngoni kining isulti ko kanimo. Tindog kay gisugo ako sa pag-anhi kanimo.” Busa, samtang nagsulti siya kanako, mitindog ako nga nagkurog.
12 Unya iya akong giingnan, “Daniel, ayaw kahadlok kay sukad gayod sa unang adlaw nga ikaw nagtinguha sa pagsabot sa kahulogan sa panan-awon ug nagpaubos atubangan sa Dios, gidungog sa Dios ang imong mga pangaliya ug ania ako karon tungod niini.